OYUN
TERAPİSİ

          Oyun çocuğun gelişimi için hayati önem taşımaktadır ve en iyi öğrenme ve dünyayı anlama ve anlamlandırma aracıdır. Çocuğun dil, motor beceriler, zihin, ruhsal ve duygusal gelişiminde, sosyal beceriler edinmesinde, yeteneklerinin keşfinde ve yaşadığı stresle baş etmesinde oyunun rolü büyük ve önemlidir.

 

          Oyun terapisi, sözcükler yerine oyuncakların kullanıldığı, çocukların yaşadıklarını sorunları anlayabilmeyi, kendilerini ifade edebilmelerine yardımcı olabilmeyi, sahip oldukları duygu ve davranışları ve çatışmaları çözümlemeyi amaçlayan ve bunu da güvenli ve profesyonel bir ortamda gerçekleştiren bir tür terapi tekniğidir. Bu teknik ile çocukların yaşamlarındaki sorunların oyunlar ve oyuncaklarla yeniden ifadeleştirilmesi ve paylaşılması amaçlanır. Beraberinde gelen çatışmanın çözümlenmesi hedeflenir. Bu uygulama ebeveynler ile oynan oyunlardan farklıdır. Bunun için özel olarak seçilmiş materyaller ve buna göre dizayn edilmiş bir oyun odası bulunmaktadır. Bu noktada oynan oyunlar ile istenmeyen davranışların değişimine yardımcı olunur ve çocuklar cesaretllendirilir.

 

          Unutulmamalıdır ki çocuğun dili oyundur ve bir yetişkin gibi yaşadığı problemleri ifade etmesi ve geliştirdiği içgörü ile bununla baş etmesi mümkün değildir. Bu bağlamda özgür bir şekilde oyun oynayabileceği ortamda çocukların korku ve kaygıları, kızgınlık ve kırgınlıkları oyun ile yeniden açığa çıkar ve bunlarla yüzleşmesine ve çözüm yolları bularak baş etmesine fırsat tanır.

 

          Oyun terapisi yönlendirilmiş veya yönlendirilmemiş olarak uygulanabilir. Yönlendirmesiz bir yöntem olan çocuk merkezli oyun terapisinde oyunun kontrolü ve materyalin seçimi tamamen çocuğa bırakılır. Koşulsuz olarak eleştirilmeden kabul edilen çocuğa oyun aracılığı ile kendini yeniden ifade etme fırsatı verilir ve çocuk hangi konuyu getirmek istediğine kendisi karar verir. Bu noktada uzman kişi çocuğu herhangi bir şekilde yönlendirmez ve yansıtma yaparak çocuğa bazı farkındalıkları kazandırmaya çalışır. Koymuş olduğu sınırlar çerçevesinde çocuğa özgürce seçim yapma hakkı verilir ve seçimlerinin sorumluluğunu üstlenmeleri hedeflenir. Oto kontrol becerilerinin gelişimi beklenir ve bu gelişime bağlı olarak çocukların öz saygılarının oluşumu ve gelişimi amaçlanır. Burada en önemli husus çocuk ve danışman arasında kurulmaya çalışılan ilişkidir. Terapötik ilişkinin niteliği süreci etkiler. Bu teknik genellikle 3 yaşından itibaren kullanılır.